Η διάσημη αγγλική progressive rock μπάντα, οι πασίγνωστοι πια Porcupine Tree επέστρεψαν με ακόμα έναν ιδιαίτερο δίσκο. Ύστερα απ’ το εντυπωσιακό Fear of the Blank Planet του 2007, θα περιμέναμε ύστερα από 2 χρόνια να ακούσουμε έναν δίσκο που θα βαδίσει στα ίδια μουσικά μονοπάτια χωρίς να προσφέρει κάτι καινούριο και πρωτότυπο. Εντούτοις , το The Incident, υπογραφή της μουσικής ιδιοφυΐας και ηγέτη της μπάντας, Steve Wilson αποδεικνύει ακόμη μία φορά ότι οι Porcupine Tree δεν έχουν “στερέψει” από ιδέες και ο oίστρος του Wilson ύστερα μάλιστα και απ’ τον συμπαθητικό πρόσφατο προσωπικό του δίσκο Insurgentes , είναι ανεξάντλητος! Κανείς βέβαια δε μπορεί να παραβλέψει και την συνεισφορά του άψογα τεχνικά drummer Gavin Harrison, που σε συνδυασμό με το συνθετικό μυαλό του Wilson, παράγουν το μουσικό αποτέλεσμα που ξεχωρίζει τους Porcupine Tree και τους κατατάσσει στη κορυφή της progressive πειραματικής rock σκηνής.
Ο τίτλος του δίσκου δεν είναι τυχαίος. Η έμπνευση του Wilson “περιστρέφεται” γύρω από ένα θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα με αποτέλεσμα ενός δίσκου διαρκείας 55 λεπτών που περιγράφεται απ τον ίδιο ως «Ένας ελαφρώς σουρεαλιστικός κύκλος για ξεκινήματα και τελειώματα και την αίσθηση ότι , μετά από αυτά, τα πράγματα δεν θα ναι ποτέ τα ίδια ξανά». Αυτός είναι ο κύριος κορμός στιχουργικής θεματολογίας και μουσικής του νέου άλμπουμ, το οποίο ολοκληρώνεται στο δεύτερο μέρος του από 4 αυτοτελείς συνθέσεις του συγκροτήματος που δεν έχουν σχέση με το κύριο θέμα που διαπραγματεύεται.
Το κύριο μέρος του δίσκου (55λεπτό), έχει χωριστεί σε 14 κομμάτια που το καθένα αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου. Ύστερα από μια πρώτη ακρόασή του, διαπιστώνει κανείς ότι δεν πρόκειται για ένα άλμπουμ της κλάσης 'Fear of the Blank Planet' ή 'In Absentia', χωρίς να προσφέρει μουσικές συγκινήσεις όπως το μοναδικό και εντυπωσιακό “Αnesthetize”, η το αξέχαστο και πορωτικό “Wedding Nails”. Παρ’ όλα αυτά το The Incident έχει μια ιδιαίτερη δομή, με χαρακτηριστικό τη συνέχεια των κομματιών. Ο Wilson επίσης, δεν σταματάει και πάλι να πειραματίζεται και να συνδυάζει στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, pop , βαριά metal riffs, ελαφριές μελωδίες και να παράγει ευχάριστο αποτέλεσμα.
Ξεκινώντας με “βαριά” metal μελωδία στο Occam’s Razor , μπαίνει το καταπληκτικό Blind House με τρομερό metal άκουσμα και απαλή μελωδία ταυτόχρονα καθιστώντας το ένα απ τα καλύτερα σημεία του δίσκου, όπως το Blackest Eyes απ’ το In Absentia. Ακολουθούν τα “μπαλαντιάρικα” Great Expectations, Kneel and Disconnect με ελαφριά μουσική, ευχάριστο solo κιθάρας στο πρώτο και πιάνο που “γαληνεύει” στο δεύτερο. Το Drawing The Line στη συνέχεια μας προϊδεάζει για ένα φοβερό ρεφρέν που δυστυχώς τελικά καταλήγει σε mainstream pop κομμάτι. Ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι The Incident, όπου ο Wilson συνδυάζει electro-ψυχελεδικά στοιχεία, metal βαριά κιθάρα, με ελαφριά κορύφωση. Ύστερα από 2 ακόμα απαλά σημεία του δίσκου, το Time Flies, θα αποτελέσει κομμάτι σταθμό του άλμπουμ. Η κιθάρα θα μας ταξιδέψει απευθείας στο Animals των Pink Floyd θυμίζοντας μας Dogs καθώς και Sheep σε κάποια break. H φανερή επιρροή του Steve Wilson απ’ τους Pink Floyd έχει ως αποτέλεσμα την αναβίωση ακουσμάτων της “τεράστιας” μπάντας σε ένα 11λεπτο κομμάτι με το μοναδικό ύφος του Wilson, o οποίος με τρομερή μουσική , ωραία φωνή και φοβερό σόλο κιθάρας, παράγει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Αξίζει επίσης να αναφερθούμε στα Octane Twisted και Circle of Maniacs, κομμάτια με metal επιρροές, εντυπωσιακά riffs και τέλεια συνοδευτικά drums του Harrison. Το κύριο μέρος του δίσκου κλείνει φανταστικά με το Drive the Hearse, τρομερή μπαλάντα, που ταξιδεύει, γαληνεύει και αποτελεί ίσως ένα απ τα καλύτερα σημεία του Ιncident.
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τα αυτοτελή Flicker, Bonnie the Cat, Black Dahlia, Remember me Love. Τα κομμάτια αυτά αποτελούν συνθέσεις του συγκροτήματος πριν το Incident και είναι άσχετα με τη θεματολογία του. To 20λεπτο Flicker δεν είναι τίποτα άλλο απ’ τα υπόλοιπα 3 κομμάτια μαζί. Κορυφαίο θα μπορούσε να θεωρηθεί το Bonnie the Cat λόγω της τέλειας metal κορύφωσης, με συνδυασμό από “ηδονικά” ανατολίτικα στοιχεία, πορωτικών βαριών metal riffs και εντυπωσιακά, δύσκολα και γρήγορα άψογα τεχνικά drums του εξαίσιου Gavin Harrison. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε επίσης τo dark, μελαγχολικό, ενδιαφέρον άκουσμα που λαμβάνουμε απ’ το Black Dhalia, χαρακτηριστικό του Wilson και το ταξιδιάρικο, ελαφρύ Remember me Love.
Συνολικά το The Incident αποτελεί άλλο ένα μοναδικό δίσκο σταθμό της καριέρας των Porcupine Tree και σημειώνει τεράστια επιτυχία. Είναι must για όλους τους οπαδούς της progressive και πειραματικής μουσικής αλλά μπορεί να ακουστεί ευχάριστα και απ’ τους περισσότερους hardcore metal οπαδούς. Για όσους σκέφτονται και δεν έχουν ακούσει Porcupine Tree ο δίσκος εντούτοις, θα πρέπει να μελετηθεί μετά τα Ιn Absentia, Fear of the Blank Planet για να γίνει κατανοητό το ιδιαίτερο μουσικό στυλ του συγκροτήματος. Ας ελπίσουμε ότι και στο μέλλον οι Porcupine Tree θα μας καταπλήξουν με νέα μοναδικά έργα, χωρίς να στερέψει το μουσικό τους ταλέντο και η έμπνευση τους!!!
Βασίλης Γολεμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου